انواع دستور معاملاتی و انواع اوردر یا سفارش

سفارش یا اوردر، پیشنهادی از سمت شما است که با استفاده از پلتفرم معاملاتی کارگزار شما ارسال می‌شود، تا در صورت رضایت دستورالعمل‌های مشخص شده توسط شما، معامله را باز یا بسته کند. اساساً، اصطلاح “سفارش” به نحوه ورود یا خروج شما از یک معامله اشاره دارد .
عمدتاً فقط دو سفارش وجود دارد. خرید و فروش. که امروزه پلفرم های کارگزاری ها، امکانات زیادی را به این دو سفارش اضافه کرده اند. یا بهتر بگوییم گزینه هایی را ارائه نموده اند که سفارشات را شرطی کرده است. مانند شرط قیمت دارایی، شرط زمانی، محدودیت های عرضه و تقاضا، نقطه سود یا ضرر و… می باشند.
لازم به ذکر است که یک سفارش دیگر وجود دارد که بعد از خرید یک دارایی قابل استفاده است، به نام نگه داشتن یا همان Hold که فعلاً با آن کاری نداریم و در مطالب بعدی به آن می پردازیم.

دستورات در قالب این دو نوع سفارش قرار می گیرند:

1 – سفارش بازار یا Market order : سفارشی که فوراً در برابر قیمتی که کارگزار شما ارائه کرده است، اجرا می شود. که در دو حالت خرید یا فروش به صورت آنی می باشند.
2 – سفارش در انتظار یا Pending order : سفارشی که در زمان دیگری با قیمتی که شما مشخص می کنید اجرا می شود. که چند حالت دارد از جمله خرید با محدودیت، خرید توقف و بستن ، فروش با محدودیت، فروش توقف و بستن معامله می باشد. در ادامه توضیح کامل تری ارائه می شود.

انواع سفارش و تعریف آنها:

مجدد یک تعریف کوتاهی داشته باشیم : ترمینال مشتری امکان تهیه درخواست ها و درخواست کارگزار برای اجرای عملیات معاملاتی را فراهم می کند. علاوه بر این، ترمینال امکان کنترل و مدیریت موقعیت های باز را فراهم می کند. برای این منظور که از چندین نوع سفارش معاملاتی استفاده شود. سفارش تعهد مشتری به شرکت کارگزاری برای انجام یک عملیات تجاری است. سفارش‌ها در ترمینال با این عناوین استفاده می‌شوند: سفارش بازار ، سفارش معلق ، توقف ضرر و برداشت سود .

سفارش بازار:
یک تعهد به شرکت کارگزاری برای خرید یا فروش اوراق بهادار به قیمت فعلی است. اجرای این دستور منجر به باز شدن یک موقعیت تجاری می شود. اوراق بهادار به قیمت ASK خریداری و به قیمت BID فروخته می شود. سفارشات Stop Loss و Take Profit (که در ادامه توضیح داده شده است) را می توان به سفارش بازار اضافه کرد. در ضمن نحوه اجرای دستورات بازار به دارایی معامله شده بستگی دارد.

دستور در انتظار سفارش:
تعهد مشتری به شرکت کارگزاری برای خرید یا فروش اوراق بهادار با قیمت از پیش تعیین شده در آینده است. این نوع سفارش برای باز کردن یک موقعیت تجاری به شرط رسیدن قیمت های آتی به سطح از پیش تعیین شده استفاده می شود. چهار نوع سفارش در حال انتظار در ترمینال وجود دارد:
#حد خرید – خرید به شرطی که قیمت “ASK” آینده برابر با مقدار از پیش تعریف شده باشد. سطح قیمت فعلی بالاتر از ارزش سفارش داده شده است. سفارش‌هایی از این نوع معمولاً با پیش‌بینی افزایش قیمت هر دارایی را پس از کاهش تا حد معینی انجام می‌شود.
#توقف و خرید – خرید به شرطی که قیمت “ASK” آینده برابر با مقدار از پیش تعریف شده باشد. سطح قیمت فعلی کمتر از ارزش سفارش داده شده است. سفارش هایی از این نوع معمولاً با این پیش بینی انجام می شوند. که قیمت دارایی را پس از رسیدن به سطح معینی انجام می شود.
#حد فروش – فروش به شرطی که قیمت “BID” آینده برابر با ارزش از پیش تعریف شده باشد. سطح قیمت فعلی کمتر از ارزش سفارش داده شده است. سفارش‌هایی از این نوع معمولاً با پیش‌بینی کاهش قیمت دارایی انجام می‌شود.
#توقف و فروش – به شرطی که قیمت “BID” آینده برابر با ارزش از پیش تعریف شده باشد، بفروشید. سطح قیمت فعلی بالاتر از ارزش سفارش داده شده است. سفارش‌هایی از این نوع معمولاً با پیش‌بینی کاهش قیمت دارایی با رسیدن به سطح معینی انجام می‌شود.

تنظیم سفارشات معلق
سفارشات توقف ضرر و برداشت سود را می توان به یک سفارش معلق پیوست کرد. پس از شروع یک سفارش معلق، سطوح Stop Loss و Take Profit آن به طور خودکار به موقعیت باز متصل می شود.
Stop Loss
این دستور برای به حداقل رساندن زیان استفاده می شود. اگر قیمت یک دارایی شروع به حرکت در جهت غیر سوددهی کرده باشد. و یا اگر قیمت امنیتی به این سطح برسد، موقعیت به طور خودکار بسته می شود. چنین سفارشاتی همیشه به یک موقعیت باز یا یک سفارش در حال انتظار متصل هستند. شرکت کارگزاری فقط می تواند آنها را همراه با بازار یا سفارش معلق قرار دهد. ترمینال موقعیت های خرید را با قیمت BID برای برآورده شدن این مفاد سفارش بررسی می کند. سفارش همیشه زیر قیمت BID فعلی تنظیم می شود، و این کار را با قیمت ASK برای موقعیت های فروش انجام می دهد. معمولاً سفارش همیشه بالاتر از قیمت ASK فعلی تنظیم می شود.
برای خودکار کردن سفارش Stop Loss به دنبال قیمت، می توانید از Trailing Stop استفاده کنید .

دستور برداشت سود
دریافت سود در زمانی صورت میگیرد که قیمت دارایی به سطح معینی رسیده باشد. یعنی اجرای این دستور منجر به بسته شدن موقعیت می شود. و همیشه به یک موقعیت باز و یک سفارش معلق متصل است. و صرفاً سفارش را می توان همراه با یک بازار یا یک سفارش معلق درخواست کرد.
ترمینال شما، موقعیت‌های خرید را با قیمت BID برای برآورده شدن مفاد سفارش، بررسی می‌کند. چون سفارش همیشه بالاتر از قیمت BID فعلی تنظیم می‌شود و در مقابل قیمت ASK برای موقعیت‌های کوتاه بوده. زیرا سفارش همیشه زیر قیمت ASK فعلی تنظیم می‌شود و این کار یعنی دریافت سود را انجام می‌دهد.

تعریف قیمت BID : اصطلاح “BID” به بالاترین قیمتی که خریدار برای یک دارایی پرداخت می کند، اشاره دارد. دقیق تر بگوییم به بالاترین قیمت پیشنهادی “BID” گفته میشود.
تعریف قیمت ASK : اصطلاح “ASK” به پایین ترین قیمتی که فروشنده دارایی را با آن قیمت می فروشد، اشاره دارد. دقیق تر بگوییم به پایین تری قیمت پیشنهادی “ASK” گفته می شود.

توجه:
قیمت های اجرا برای کلیه عملیات تجاری توسط کارگزار تعیین می شود.
دستورات Stop Loss و Take Profit فقط برای یک موقعیت باز قابل اجرا هستند، اما نه برای سفارشات در حال انتظار.
نمودارهای تاریخچه فقط برای قیمت های BID در ترمینال رسم می شوند. در ضمن بخشی از سفارشات نشان داده شده در نمودارها با قیمت ASK نیز ترسیم می شود.